Sem Luten en William Bijker uitblinkers
Met een kleine selectie vertrokken de waterpoloërs van de Reest afgelopen zondag naar Enschede. Op het programma stond middenmoter EZC. In de heenwedstrijd in bad Hesselingen eindigde de wedstrijd in 10-10. Ondanks het beperkte aantal wisselspelers achtte de Reest zich ook nu niet kansloos. De ploeg had vooraf afgesproken om verdedigend zuinig te spelen om onnodige fouten en uitsluitingen te voorkomen. Daarnaast was de gedachte dat met een goede dosis inzet en motivatie er goed partij gegeven kon worden aan EZC.
In de thuiswedstrijd tegen liep de Reest vroeg tegen een 3-0 achterstand aan. Vooraf was gezegd dat dit niet wederom mocht gebeuren omdat met een krappe selectie een dergelijke achterstand haast niet meer is te overbruggen. Echter, zo geschiedde het wel. Door afwachtend te verdedigen en communicatiefouten liep EZC wederom snel uit naar een 3-0 voorsprong. Bij menig speler spookte een grote verliespartij door het hoofd zoals een aantal weken geleden plaatsvond in Twello.
De Reest raakte ditmaal niet van slag en in de laatste anderhalve minuut van deze eerste periode kreeg de Reest meer grip op het spel van EZC. De ploeg zette collectief de schouders eronder. Door een aantal messcherpe aanvallen bracht de Reest zichzelf weer helemaal terug in de wedstrijd. Eerst scoorde Richard Kamphuis uit een counter. Vervolgens herhaalde Martijn Meijer dit voorbeeld en even later gaf Meijer de assist op de inkomende Arjan Hoeve. Tussenstand na de eerste periode: 3-3.
Hoewel EZC in de openingsfase sterk speelde, voelde de Reest dat er iets te halen viel op deze zondagmiddag in Enschede. Collectief spelen en de rust bewaren werd nog eens benadrukt in aanloop naar de tweede periode. EZC nam telkens een kleine voorsprong maar de Reest bleef in het spoor omdat EZC her en der steken liet vallen. De prima spelende Arnold Venekamp scoorde de 4-4 en topscorer Richard Kamphuis scoorde de 6-5 aan het einde van de tweede periode.
Met het wisselen van speelhelft nam de Reest langzaam maar zeker het initiatief over van EZC. De Tukkers oogden steeds meer onzekerder en gingen steeds meer fouten maken. Na de 6-6 door wederom Kamphuis en de 7-6 door EZC nam de Reest definitief het roer over. De verdediging stond als en huis onder aanvoering van uitblinker William Bijker. De jonge Sem Luten speelde een cruciale rol tussen verdediging en aanval. Het rendement in de aanval had daarentegen beter gekund. Met name een aantal schoten van afstand behaalde niet het gewenste eindresultaat. In een scrimmage voor het doel van EZC toverde Arnold Venekamp alsnog de gelijkmaker op het scorebord; tussenstand; 7-7.
In de eerste helft van de laatste periode tasten beide ploeg elkaar af. Duidelijk was dat de ploeg die het eerste scoorde een goede kans maakte op de overwinning of in ieder geval een punt. Na 3 minuten spelen was er nog geen doelpunt gevallen en leek het er zelfs op dat er doorheen zat. Als wel vaker dit seizoen kwam daar opeens als een duiveltje uit een doosje Arjan Hoeve met zijn inmiddels befaamde boogbal. Vanaf zowat de middellijn plaatste hij de bal in de lange hoek. Lang kon de Reest niet genieten van deze voorsprong want EZC scoorde binnen 30 seconden de gelijkmaker. De Reest bleef knokken voor wat het waard was en creëerde diverse uitgelezen kansen om weer de voorsprong te pakken. De Reest verzuimde hierbij om definitief afstand te nemen. Uiteindelijk wist Richard Kamphuis een manmeer af te ronden en met slechts 2 minuten te spelend stond de Reest met 8-9 voor. Niet veel later kreeg de Reest wederom een manmeersituatie en toen hadden de Meppelers de wedstrijd definitief moeten beslissen. Helaas trof het schot van Roelof Driesen geen doel. Op 15 seconden voor tijd deed EZC wel wat het moest doen en werd een manmeer fraai afgerond. De eindstand werd daarmee bepaald op 9-9.
Even baalden de spelers enorm van het gelijkspel. Zeker gelet op basis van het spel en de kansen in de 3e en 4e periode had de ploeg 3 punten mee naar huis moeten nemen. Maar al snel kwam het besef hoe goed er is gespeeld met deze kleine selectie. De veerkracht na de 3-0 achterstand en de grandioze inzet van het volledige team stemde tot ieders tevredenheid.
