Met ingang van het seizoen 2025-2026 speelt het waterpoloteam JO-18 in de landelijke eerste divisie van het waterpolo. Deze landelijke topklasse vertegenwoordigt veel ploegen van verenigingen die uitkomen in de senioren eredivisie. Het jongensteam van MZPC de Reest baarde enkele jaren geleden ook al opzien toen het uitkwam in de landelijke eredivisie. Nu een aantal jaren later maakt een groot deel van dezelfde selectie dus de opwachting in de landelijke eerste klasse. Een bevestiging dat jonge talentvolle waterpoloërs binnen MZPC de Reest de kans hebben om zich verder te ontwikkelen. Met Rutger Verhoeff heeft deze jonge talentvolle ploeg ook de beschikking over een ervaren trainer en coach die past bij het talent en de ambities van de spelers. Verhoeff wordt daarin bijgestaan door assistent trainer Walter van Dongen.
In de eerste competitie wedstrijd waren de reserves van ZPC Amersfoort met 21-9 nog duidelijk een maatje te groot. Toch gaf het vertoonde spel en het aantal doelpunten aan dat de Meppelers zich goed kunnen meten aan het hoge niveau in deze klasse. Afgelopen zondag mocht JO-18 voor het eerst deze competitie aantreden in het eigen bad Hesselingen. Tegenstander was GZC Donk uit Gouda.
In de eerste periode werd meteen duidelijk op welk niveau er in deze competitie wordt gespeeld. GZC Donk organiseerde de verdediging met een tactische M-zone. Daarbij gaf Donk in de 2e lijn druk tussen de schutters. De Reest was zoekende hoe de vrije ruimte goed uitgespeeld moest worden. Dit leidde meermaals tot onnodig balverlies en GZC Donk had de counter telkens in stelling gebracht. Hierdoor keek de Reest in een halve periode direct tegen een 0-3 achterstand aan. Langzaam maar zeker kreeg de Reest in de gaten dat het beter op bal bezit moest spelen en de M-zone moest ontregelen door een tweede midvoor in te schakelen of vanuit de tweede lijn schutters vrij te spelen. Deze aanpassing werkte en met doelpunten van Lyam Compagner en Jitze de Boer sloot de Reest aan het einde van de eerste periode aan op 2-4.
In de tweede periode zette de Reest deze sterke fase door en kwam het uiteindelijk zelf met 5-5 op gelijke hoogte. De Reest maakte goed gebruik van het zwakke optreden van de keeper van GZC Donk. Maar vooral de strijdlijst van de jonge Meppelers was prijzenswaardig en daarmee dwong de Reest ook de gelijkmaker af. In verdediging gaf de teamprestatie de doorslag. GZC Donk werd goed onder druk gezet en in de counter werd er nagenoeg geen ruimte weggegeven.
Vanaf het einde van de tweede periode ontstond een tweede fase waarin duidelijk was te zien waar verenigingen met meer ervaring het onderscheid weten te maken. GZC Donk paste zich aan op de wederopstanding van de Reest en bouwde meer rust in het spel en schakelde over op de teamaanval in plaats van de counter. Met name vanuit de tweede actie wist GZC Donk meer man-meersituaties en kansen te creëren. GZC Donk liep daardoor vanaf 5-5 uit naar een ruime 5-10 voorsprong tot halverwege de 3e periode. Een marge die op dit niveau in het waterpolo normaal gesproken niet meer is te overbruggen. Tel daarbij op dat dergelijke ploegen als GZC Donk meer trainingsuren maken waardoor de Reest het waarschijnlijk in het tweede deel van de wedstrijd conditioneel ook zou moet afleggen.
Echter, het tegendeel bleek waar. Want net als in het eerste deel van de wedstrijd maakte de Reest opnieuw een wederopstanding. Opnieuw was dit te danken aan het collectief. Auke Schippers vervulde daarbij voor de Reest een belangrijke rol als verdediger op de midachter en als belangrijke schakel naar de aanval. In de goal ontpopte Damian Nijboer zich als een ware plaaggeest voor GZC Donk. Met meerdere schitterende reddingen, waaronder een strafworp, hield Nijboer zijn ploeg in de wedstrijd
Met Jitze de Boer, Pepijn Mourits en Lyam Companger beschikt de Reest over de nodige aanvalskracht. In het slot van de 3e periode scoorde Jitze de Boer met een schitterende backhand de 7-10. GZC Donk kreeg een mentale tik en daarmee was alles nog mogelijk in de 4e periode. En het bleek mogelijk. Toen Jan-Willem Karsten met nog ruim een minuut te spelen de 10-11 in de kruising taterde, bleek een sensatie in de lucht te hangen. Het volle bad Hesselingen ging er nog eens goed voor zitten. De Reest kreeg de kans om de 11-11 te maken maar de aanval mislukte helaas. In de daarop volgende contra gooide GZC Donk met 10-12 de wedstrijd in het slot en daarmee was de eindstand een feit.
Na afloop was er bij de ploeg van Verhoeff uiteraard het gevoel dat er mee in had gezeten. Een punt lag binnen handbereik. Daarentegen werd een aantal keren ook duidelijk waar GZC Donk op ware klasse het verschil kon maken. Hierdoor overheerste dan ook het gevoel dat de jonge Meppeler ploeg een zeer goede wedstrijd heeft gespeeld. Het collectieve spel en de strijdlust zijn grote pluspunten van deze ploeg en de basis voor een mooi seizoen in deze landelijke topklasse!
