De waterpoloërs van de Reest reisden afgelopen zaterdag af naar het onbekende ZPC Nunspeet. De inzet was hoog want vooraf bezette de Reest de 5e positie en Nunspeet de 6e. In de afgelopen jaren speelde de Reest vaker tegen ploegen uit deze regio. Op basis hiervan was de inschatting gemaakt dat de opponent op alle fronten over voldoende kwaliteiten zou beschikken en met de nodige fysieke en mentale inzet voor dag zou komen. Hierdoor lag er een lastige opgave in het vooruitschiet. Daarbij is de zwemaccommodatie tegen dit soort regionale ploegen altijd een extra uitdaging voor de Reest. Dit laatste bleek ook ditmaal niets minder waar, een smal bad en minimale verlichting was het geval.
De Reest schoot werkelijk uit de startblokken. Met veel beweging werd de verdediging van ZPC Nunspeet ontregeld. Nadat Job Voogt de bal had veroverd bij het opzwemmen schoot midvoor Richard Kamphuis binnen slechts 15 seconden onberispelijk raak. Verdedigend hield de Reest de geledingen goed gesloten en Nunspeet probeerde, tegen beter weten in, met afstandsschoten iets te forceren. Aanvallend zette de Reest goed druk waardoor de Meppelers legio kansen kregen om uit te lopen naar een ruimere voorsprong. Zoals wel vaker dit seizoen grossierde de Reest in slordige passing en afronding. Een gemist schot van Wim Bisschop op slechts enkele meters voor een leeg doel was tekenend. De openingsfase bracht de thuisploeg duidelijk tot wanhoop. Maar doordat de Reest verzuimde het verschil te maken groeide het geloof bij Nunspeet. Met de vooraf verwachtte mentale en fysieke strijd pepte de ploeg zich op. De Reest leek een houding te hebben dat de soep niet zo heet gedronken zou worden. Onder andere door een snelle omschakeling wist Nunspeet meer kansen te creëren en de buitenkansjes werden haarscherp afgerond. Zo keek de Reest tegen het einde van de eerste periode tegen een 2-1 achterstand aan. Door wederom een sterke midvooractie van Richard Kamphuis kreeg de Reest een manmeer die dezelfde Kamphuis snel wist te scoren. Met nog 40 seconden te spelen dacht de Reest deze periode wel met 2-2 te kunnen uitspelen zodat in de rust de tactiek aangescherpt kon worden. Blijkbaar was de Reest al aan de pauze begonnen want Nunspeet werd opeens niets meer in de weg gelegd waardoor de thuisploeg een 4-2 voorsprong wist te pakken.
In het begin van de tweede periode herpakte de Reest zich en nam het net als in de eerste periode weer het initiatief. Maarten Flederus bracht de aansluiting door een manmeer af te ronden. Langzaam maar zeker kregen beide ploegen beter vat op elkaars spel en werd terughoudender gespeeld. Nunspeet veranderde daarbij de tactiek door de aanval van de Reest vroegtijdig te storen. Doorgaans heeft de Reest geen moeite met een pressing, maar door het smalle bad hadden de Meppelers zichtbaar moeite om de bal in de punt van de aanval te brengen. Nunspeet wachtte zelf rustig op buitenkansjes. En die kreeg het met een manmeer waardoor het verschil weer op twee werd gebracht; 5-3. Hierna ging het spel lange tijd op en neer zonder scores. En wederom benutte Nunspeet een buitenkansje waardoor het gat met 6-3 nu wel erg groot werd. De Reest gaf gelukkig niet op en een aanvallende actie werd beloond met een strafworp, Martijn Meijer wist deze te verzilveren waardoor halverwege de aansluiting met 6-4 nog een feit was.
De derde periode zou cruciaal worden. De Reest moest als eerste scoren om aansluiting te vinden. Nunspeet wist dat maar al te goed en probeerde de Reest wederom zover mogelijk van het doel te houden. Dat lukte de thuisploeg goed want in reguliere aanvallen speelde de Reest helemaal niets klaar. Gelukkig hield de Meppeler verdedigend goed stand waardoor de mogelijkheden op een aansluiting lang aanwezig waren. De Reest kreeg daarvoor ook genoeg kansen. Met name via meerdere counters waren er diverse mogelijkheden op de aansluitingstreffer. Tot scoren kwam het jammerlijk niet. Net zoals in de voorgaande periodes wist Nunspeet in het slot van de periode wel te scoren en ook ditmaal liefst twee keer. Met 8-4 was de wedstrijd al definitief beslist.
De vierde periode was dan ook slechts voor de statistieken. Het speelbeeld bleef onveranderd. De Reest probeerde het wel, werkte er ook wel voor, maar kreeg het simpelweg niet voor elkaar. Door slordigheden in de Meppeler verdediging viel de verhouding in de laatste periode ook nog uit in het voordeel voor Nunspeet. Het laatste wapenfeit was wederom voor Richard Kamphuis. Einduitslag 10-5.
Coach Michel van de Hoofdakker gaf zijn ploeg na afloop een dikke onvoldoende. “Stuk voor stuk hebben we individuele fouten gemaakt. Normaal gesproken kunnen we fouten door een sterk collectief spel wel opvangen.” Maar de coach moet jammerlijk constateren dat de laatste weken de klad erin zit bij zijn ploeg. Met name door slechte trainingsopkomst worden we collectief zwakker en kunnen we geen vuist maken.” De verhoudingen in de competitie zijn klein waardoor een vrije val op de ranglijst zo is gemaakt. De Reest staat nu nog 6e maar de onderste ploegen lopen niet ver achter qua punten.
