In bad Hesselingen ontving de Reest afgelopen zaterdag naaste concurrent de Veene uit Almelo. De seizoenstart van de ploegen laten veel overeenkomsten zien. Eenmaal winst uit drie wedstrijden en in de verloren wedstrijden zat er voor beide ploegen meer in. Met slechts drie schamele punten bungelden beide ploegen dus in de onderste regionen van de landelijke 3e bondsklasse. Dit maakte op voorhand dus ook duidelijk dat er drie cruciale punten te verdelen waren in bad Hesselingen. Winst zou aansluiting met de middenmoot en zelfs subtop betekenen. Een verliespartij geeft meer druk in de komende wedstrijden om te moeten winnen om niet verder achterop te raken.

Voor het eerst dit seizoen kon coach Michel van de Hoofdakker in een reguliere competitiewedstrijd beschikken over een volledige wedstrijdselectie. Het plan van de vorige wedstrijden werd niet gewijzigd. Wel beloonde van de Hoofdakker spelers met een basisplek die in de afgelopen week de meeste trainingsarbeid hadden verricht. Deze actie van de coach van het Meppeler vlaggenschip toont aan dat er deze competitie een nieuwe koers wordt gevaren. De jeugd heeft zich nadrukkelijk in de kijker gespeeld en neemt zo lang maar zeker de regie over. Van de Hoofdakker haalde direct zijn gram en gaf een duidelijk signaal af naar de gevestigde orde. Want halverwege de 1e periode had de Reest de bezoekers uit Almelo namelijk compleet zoek gespeeld en stond het liefst 4-0. Onder andere het jonge talent Bart Crouse liet zijn kracht in de contra zien en op aangeven van keeper Schuring sleepte Crouse direct een strafworp binnen waarmee het eerste doelpunt werd opgetekend. De Veene krabbelde wel tegen maar de Reest sloot de periode met een comfortabele 6-3 voorsprong af.

In het vervolg liet de Reest een volwassen spel zien. Snelheid werd gecombineerd met zorgvuldig uitgespeelde aanvallen en verdedigend werd de Veene goed van de goal afgehouden. Onder andere Tim Hillen bewaarde meermaals goed het overzicht en bekroonde zijn sterke spel in de 2e periode met twee doelpunten. Halverwege stond de Reest met 9-6 nog steeds op een comfortabele voorsprong en gaf het spelbeeld geen enkele reden tot zorg. En dat die zorg niet onterecht was bleek ook in de derde periode. Net als in de eerste periode was de Reest heer en meester. Typerend in het spelbeeld is dat de ervaren spelers nu veel meer een faciliterende rol hebben om de jongere spelers in positie te brengen voor het maken van aanvallende acties en doelpunten. In het verleden lag het initiatief voor acties en doelpunten namelijk bij de ervaren spelers. Het doelpunt van Joshua de Vries die de Reest met een fenomenaal afstandsschot op 12-7 zette was typerend voor dit spelbeeld en machtsvertoon van de Reest.

Met nog slechts anderhalve periode te gaan leek te Reest af te stevenen op een monsterscore. Iets wat gelet op de vele kansen ook niet geheel onmogelijk was. Echter, de Reest liet zich wat verder terugzakken op eigen helft en kreeg de Veene teveel ruimte om aanvallen op te zetten. De Veene zag zijn kans schoon en doelpunt voor doelpunt kroop de Veene dichterbij en tot ongeloof van velen stond het na anderhalve minuut spelen in de laatste periode weer gelijk met 12-12. Op dat moment begon er een nieuwe wedstrijd en dit was in de mentaliteit van de Reest goed terug te zien. De Reest speelde met meer discipline. Opvallend was wel hoe vaak beide ploegen voor een aanvallende fout werden afgefloten. Gelukkig bracht Wouter de Vries de verlossing voor de Reest; 13-12. Met veel discipline speelde de Reest de resterende minuten uit en werd er niet meer gescoord.

De overwinning is een opsteker voor de Meppelers omdat hiermee direct een sprong naar de middenmoot is gezet en de ploeg zichzelf beloonde voor het uitstekende spel wat meermaals in de afgelopen wedstrijden is neergelegd. Voor coach Michel van de Hoofdakker ligt er echter nog wel een puzzelstuk open en dat is hoe hij de enorme terugvalmomenten van zijn ploeg eruit weet te halen omdat dit nog wel eens voor onnodig puntverlies kan zorgen. Doelpunten De Reest: Job Voogt 5x, Tim Hillen en Richard Kamphuis 2x, Rick de Jong, Walter van Dongen en Wouter de Vries allen 1x.